We zijn er bijna... (maar nog niet helemaal)

Jahaa, het is erg makkelijk te doen alsof het allemaal niets voorstelt, zo'n cursus afronden. Zeker als je dat zelf al achter de rug hebt. Maar juist dan merk je dat je er echt aan moet werken om 2.0 in je dagelijkse bezigheden in te bedden.

Ondertussen werken verschillende mensen er hard aan om de eindstreep voor aanstaande maandag - als 23Archiefdingen officieel wordt afgerond - te halen. Niet omdat ze geen interesse hebben maar omdat tijd nu eenmaal niet van elastiek is. Juist nu de cursus op z'n endje loopt, vind ik het indrukwekkend dat er zoveel mensen zijn die de kracht en motivatie vinden om ook die laatste eindspurt te maken. Nog even en dan kan de vlag uit ;-)

Hou vol allemaal!

He he we zijn er... of is dit pas het begin?

Zoals altijd lijkt achteraf alles mee te vallen (mijn ervaring met het trekken van verstandskiezen niet meegerekend ;-). Met de eindstreep in zicht vervagen de herinneringen aan een hoop gekreun en gesteun als er weer eens iets technisch niet lukte. Of als bepaalde discussies volledig aan mij voorbij gingen.

Wat overheerst, is het gevoel van een stevige verrijking. Het is lang geleden dat ik in zo'n relatief korte tijd zoveel dingen heb geleerd. Waar ik mezelf wel op betrap, is dat het nog geen tweede natuur van mij is om "web 2.0" te werken. Als het druk is op het werk willen sommige toepassingen nog wel eens worden losgelaten. Dat komt wel als het weer wat rustiger is, denk ik dan. Hartstikke fout natuurlijk want juist op die drukke momenten kunnen RSS-feeds en andere zaken je redden.

Maar goed, niets menselijks is mij vreemd dus het is waarschijnlijk gewoon een kwestie van tijd voordat deze materie echt door mijn bloedbanen stroomt en het vanzelfsprekend is om zo te werken. Maar het idee dat dat nodig is, is wel bij me doorgedrongen (en volgens mij ook bij veel andere cursisten). En da's natuurlijk al een flinke winst.

Het mooie van 23Archiefdingen vind ik dat ik zowel voor het werk als prive enorm veel heb opgestoken. Of bepaalde Dingen nu wel of niet in onze archiefcursus hadden moeten zitten, vind ik dan ook eigenlijk niet zo relevant. Het is volgens mij juist wel handig om op deze manier kennis te maken met allerlei toepassingen. Ik ben heel benieuwd hoe we er over een jaar op terugkijken. Welke Dingen hebben het gered en welke niet? En waarom niet? En welke cursus gaan we dan weer volgen ;-)?

Door reacties van de buitenwereld merk ik dat het heel bijzonder wordt gevonden dat een archiefinstelling zich met deze zaken bezighoudt. En hoewel ik soms het idee heb dat ik als een soort spuit elf pas Dingen ontdek, zitten we kennelijk helemaal niet zo slecht op scheut. En juist die insteek is misschien wel de grootste aanwinst. Het afronden van deze cursus is niet zozeer een afsluiting maar eerder een frisse start. Op naar de volgende Dingen...

Ding 22: Web 2.aardverschuiving

Nee, geen reactie op een van de artikelen uit de cursus. Maar op iets van veel dichter bij huis: de blog van Anton (en met name de reacties die daarop zijn gekomen). Want wat staat daar onder meer op te lezen:

Dus: sluit de deuren, geef elke medewerker een scanner en scannen maar!

Waaat? De schrik slaat mij om het hart! En onze lieve bezoekertjes dan? Dat echtpaar uit Nuenen dat snoepjes voor me meebrengt als ze hoort dat ik last heb van mijn keel? Of die meneer die zo trots de foto's van zijn kleinzoon laat zien? (van wie de moeder - zijn dochter - is overleden, ja tis echt waar) Die kunnen toch helemaal niet zonder een echt archief? Die kunnen toch niet zonder ons? En wij toch niet zonder...


Totnutoe kon ik deze cursus redelijk volgen: een beetje checken wat je allemaal online kunt (heel veel dus). Maar deze stap vergt wel heel wat van mijn mentale flexibiliteit. Schud ik over een paar jaar meewarig het hoofd over het moment dat ik echt dacht dat het archief iig de komende decennia gewoon als gebouw zou blijven bestaan? Kan ik me dan al niet meer voorstellen dat ik dacht dat bezoekers echt het liefst een gebouw zouden binnenlopen om geholpen te worden?


Onze chatpilot zou me eigenlijk al een beetje de ogen moeten openen. Mensen reageren enthousiast dat ze ook buiten kantooruren een vraag kunnen stellen maar zijn ook verrast dat er overdag maar iemand beschikbaar voor ze is. Oké...

Gelukkig (omdat mijn gedachtensprongen maar met kleine stapjes omhoog kunnen ;-) gaat het leven op de studiezaal gewoon nog zijn gang. Mensen komen nog steeds binnen met hun vragen. Juist door die alledaagse bezigheden is het lastig om zonder aarzelen de afslag naar de digitale snelweg/web 2.0 te nemen en de vertrouwde archiefwereld achter je te laten. Geruststellend idee voor de korte termijn.

Maar ergens diep verscholen in een van mijn hersenkwabben (ha, dit woord heb ik altijd al eens willen gebruiken ;-) heeft zich een hardnekkig tomtommetje ingesteld met een heel andere bestemming... Pfff, nog even wennen aan het idee hoor.

Ding 21: Footnote

Jaaa, da's een heel verraderlijke site, dat Footnote. Voor je het weet, ben je een paar uur verder en heb je alleen maar geklikt op heel uiteenlopende dingen. Hop, van de een naar de ander, zonder dat je naar iets specifieks op zoek bent. Da's in mijn ogen dan ook het enige minpuntje: je verdwaalt snel op deze site. De rode lijn is soms ver te zoeken en bovendien lokken allerlei verleidelijke zijpaadjes om daar een kijkje te nemen. Maar voor de rest is het alleen maar ongelofelijk wat ze laten zien.

Met daarbij het gebruikersgemak om zaken zelf te uploaden en te ontdekken en je ziet hoe je - met de juiste partners en ongetwijfeld een grote zak geld - heel mooie dingen kunt maken. Wat wij daar aan kunnen hebben? Wellicht het gedachtengoed dat je je niet moet laten afschrikken door een samenwerking met commerciele partijen? Voor de rest vrees ik dat Footnote voor het BHIC net allemaal iets te hoog gegrepen is...



Overigens, ook dichterbij huis worden hele grappige dingen gedaan. Soms met scans van originele afbeeldingen maar soms ook helemaal niet. Ik vond deze creatie van het Nationaal Archief in ieder geval erg de moeite waard. Gewoon klikken op de link.

Peter R de Vries onderzoekt moord op Willem van Oranje

Ding 20: Kent u deze nog nog nog

Ja, met zo'n cursus leer je heel wat nieuws. Want online muziek luisteren, da's totaal nieuw voor mij. Niet dat ik nog cassettebandjes draai in m'n auto (sinds die gesmolten zijn in de zon kan dat niet meer ;-) maar Last.fm ken ik alleen van de verhalen. Ik heb te weinig tijd/belangstelling/vaardigheid/of-andere-uitvlucht om me daarmee bezig te houden. Dat ik dan ook beetje DJ zou gaan willen spelen, nah... dat zit er niet in.

Maar ja; nou moet ik wel. En eigenlijk is dat ook wel weer leuk. Want het leert me meer dan alleen wat zoeken van nummers of uitdelen van props (dat laatste zal ik - hoogstwaarschijnlijk - na deze cursus ook nooit meer doen). Maar de koppelingen van Blip.fm met Twitter; dat intrigeert me weer wel. Langzaam zie ik hoe de tentakels van web 2.0 in die ongrijpbare ruimte elkaar raken. En belangrijker; dat dat waarschijnlijk ook steeds vaker gaat gebeuren.

Waarover ik nog twijfel: valt er nu gewoon bij mij het kwartje dat je deze toepassingen kunt koppelen? Of gaan de ontwikkelingen steeds verder en kunnen alleen de beste toepassingen overleven, juist doordat ze aan elkaar zijn gekoppeld en hierdoor elkaar versterken. Pfff... dit wordt me tijdelijk even te filosofisch.

Tijd voor een muziekje. (Even m'n bandje terugspoelen; waar is mijn potlood?).

Ding 19: Genealogie 2.0

Jarenlang speuren in archieven naar mijn betovergrootvader: ik zie het mezelf niet doen. Maar gelukkig ben ik niet maatgevend voor een grote groep want genealogie is hot. En wie genealogisch onderzoek zegt, zegt ook BHIC (zeker binnen Brabant). Al snel blijkt dat er over het BHIC op het net ook wordt geklaagd ("wanneer komen nou die scans?" en "wat, zijn ze zo duur?"). Op de kwaliteit van onze site wordt wisselend gereageerd maar één van de meest opvallende vond ik deze recensie:

Ik geef de site van het BHIC een 6! Het is niet de meest geweldige site hoewel ik er wel veel kon vinden.


Oké, daar sta je dan met je goeie gedrag. Wel veel kunnen vinden maar geen goeie site. En waarom niet? De uitvoering blijkt te simpel en er zijn geen scans (toegegeven, de reactie dateerde uit 2007; lichtjaren terug voor begrippen in deze cursus ;-) Gebruikers willen kennelijk niet alleen een site die goede informatie levert maar er ook aantrekkelijk uitziet.

Op dan naar allefriezen.nl dat wel hele hoge ogen gooit. Beoordeeld door uitsluitend Friezen wellicht? Misschien is dat te gemakkelijk. Alhoewel... echt flitsend is deze site niet, hoewel er wel grappige gadgets inzitten. Eén druk op de knop en de site is Friestalig (Hokker datum jildt as datum fan it ûntbinen fan in houlik?).

Verder gezocht op de naam Potma (met dank aan een voormalig collega uit Friesland) en jawel, ik kan direct de geboorte-akte inzien mét een doorklikmogelijkheid naar de vader en moeder. Kortom, niet flashy, wel makkelijk. En dus niet goed? (volgens de eerdere recensent dan...)

Ach ja, we hebben het al eerder gemerkt dat je niet altijd iedereen naar de zin kan maken. Maar duidelijk is wel dat een goeie naam - zeker op het internet - enorm van belang is. Want ookal mogen we nog steeds duizenden bezoekers in levenden lijve ontvangen, die vallen in het niet bij alle mensen die achter hun toetsenbord kennismaken met het BHIC. En met onze reputatie, of ie nu wel of niet terecht is.

Ding 18 LibraryThing

Voor iedereen die soms wat moeite heeft om de Dingen in de vingers te krijgen: LibraryThing is gewoon erg leuk om te doen. Je gaat op zoek naar boeken die je zelf hebt gelezen, zet die op een rijtje en kunt er zelfs je eigen kaft bij kiezen (dit klinkt suf maar probeer het maar eens en je ziet dat het grappig is). Leuk tot zover maar nuttig? Dat wordt het pas als je ziet hoe mensen de boeken recenseren, of je het ermee eens bent of juist helemaal niet. Bovendien krijg je suggesties voor andere titels die je op een nieuw spoor kunnen zetten. Je ziet wie er ook van 'jouw' boeken houden en kunt weer met hun lievelingslijstje aan de slag.


Maar nu de omschakeling naar ons. Wat kunnen wij ermee? Nou, stel nou eens dat alle mooie charters zijn gescand (of andere indrukwekkende archiefstukken) en dat mensen die op een rijtje kunnen zetten. Voor ons leuk maar ook voor andere bezoekers omdat ze op deze manier weer kunnen worden doorgelinkt naar andere stukken. Ik denk dat het mooi is om te zien maar belangrijker; dat de dwarsverbanden ook zeker resultaat opleveren en zinvol zijn voor onderzoekers. Maar...


... een oorkonde is natuurlijk geen boek. Om duidelijker te zijn: mensen kunnen met gepaste trots voor hun boekenkast staan, ik weet niet of een charter dezelfde gevoelens oproept. Maar nog helemaal los daarvan; voordat onze mooie stukken allemaal zijn gescand, zijn we wel weer wat jaartjes verder. (Of denk ik nu in beperkingen? Nou ja, mag af en toe ook wel een keer ;-) Laat je niet weerhouden en struin is rond op LibraryThing. Misschien zie jij weel weer een toepassing voor ons die ik nu even helemaal over het hoofd zie.