Soms denk ik wel eens dat ik het allemaal niet goed aanpak. Hoe kan het nou dat mijn nichtje in de Verenigde Staten vrolijk reageert op een filmpje dat mijn vader op Facebook heeft gezet? Zij heeft toch ook haar werk en haar gezin? En wat doen al die voormalige collega's van de krant op LinkedIn? En welja, ook nog een aantal dat twittert... Zij krijgen toch geen tijd van hun baas om uit te vogelen hoe dat werkt?
Ik krijg dat wel en zelfs dan krijg ik het nog niet allemaal rond. En ja, tuurlijk draait mijn Netvibes op volle toeren maar dan nog... Het echte rondklikken en ontdekken gebeurt toch pas 's avonds op de bank. Spendeert iedereen er zoveel tijd aan (of nog veel meer dan ik)? En wanneer dan in godsnaam?
Want ja, ik wilde eigenlijk eerst een filmpje van ons archief op YouTube zetten voordat ik verder ging met de volgende Dingen. Maar dan moet ik eerst uitvogelen hoe mijn videootje van mijn gsm naar de pc overspringt (dat doen ze nog steeds niet vanzelf, grrr...) Ondertussen vliegen de uitnodigingen voor sociale netwerken me om de oren. En dan ben ik nog half bezig met Last.fm en LibraryThing staat in de steigers. Hellup, waar blijft mijn overzicht? Of hoeft dat niet bij Web 2.0 en mag je het allemaal wat meer loslaten dan ik gewend ben?
Hoe dan ook, afgelopen weekend was er even helemaal geen web 2.0. Met de familie naar Parijs, wandelen over Place du Tertre waar schilders je en masse willen vereeuwigen. Net zoals vijftig jaar geleden. Of zelfs nog een portret en profile uit de papier willen knippen, ik wist niet dat dat nog bestond. Wel lekker, even helemaal web 2.nulkommanul (en dan maar negeren dat de Japanner naast mij een filmpje maakt van zijn vrouw die wordt getekend. En het meteen op Facebook zet. Hij wel.)
.jpg)
4 opmerkingen:
Voor dat soort telefoons en computers hebben ze kabeltjes en Bluetooth bedacht. Gaat snel en vlekkeloos. En met een wat moderner machientje zet je ze zelfs vanaf je mobiel meteen op het web...
En ja, thuis op de bank gaat dat soort dingen het snelst! ;-)
(...) in godsnaam: 's-nachts natuurlijk :-))). Lekker herkenbaar! Maar ik denk dat de clou is om zoveel mogelijk netwerken en tools te 'embedden' op een zodanige manier dat ze steeds meer functionaliteit krijgen. Of anders gezegd, zorg ervoor dat ze je ondersteunen in wat je doet. Het zijn niet voor niets 'tools', en telefoneren, faxen, mailen en kleppen doen we ook gewoon tijdens werktijd. Maar desondanks gaan er inderdaad aardig wat avonduurtjes inzitten.
Ik wil je niet ontmoedigen, maar misschien dat je Last.fm beter kunt inruilen voor bijv. Blip.fm. Last is namelijk een betaalde dienst geworden... (hiermee zijn overigens geen kapitalen gemoeid hoor, volgens mij zo'n 3 euro per maand). Maar toch, in deze schaarse tijden.
@Chris: Ik heb inmiddels een modernere gsm, inclusief vanalles. Maar ik ben kennelijk een courgette (of wat was het ook alweer?) en wil daarom de handleiding niet lezen...
@Ton: bedankt voor de tip Ton. Ik was nog maar net met Last.fm begonnen dus ik had er ook nog geen echte (betaalde) band mee opgebouwd. En ja, dan ga ik net zo lief 'blippen' (maar niet meer vanavond ;-)
Leuk stukje Marilou en ik denk dat het voor heel veel mensen zeer herkenbaar is wat je schetst.
Vooropgesteld: je HOEFT natuurlijk niks, je kunt net zo gelukkig zijn zonder al die sociale zaken. En er was ooit een tijd dat we het *zonder* deden (al moet ik heeeeeel diep nadenken wat ik vroeger na het werk dan deed.
Kan het ook met generatieverschil te maken hebben? Dat je om je heen steeds meer multitaskers ziet, die vanalles tegelijk online doen?
Toch geef je een mooi voorbeeld van die Japanners die hun 'echte leven' instantly naar Facebook zenden. En ik zie dat soort dingen toch steeds vaker om me heen, met name in het buitenland. Of in NL moet je eens bij een universiteitsbibliotheek binnenlopen. Dan besef je hoe normaal het gebruik van sociale netwerken voor massa's mensen al is.
Maar ik geef toe... af en toe helemaal unpluggen is fijn... en nodig!
Een reactie posten