He he we zijn er... of is dit pas het begin?

Zoals altijd lijkt achteraf alles mee te vallen (mijn ervaring met het trekken van verstandskiezen niet meegerekend ;-). Met de eindstreep in zicht vervagen de herinneringen aan een hoop gekreun en gesteun als er weer eens iets technisch niet lukte. Of als bepaalde discussies volledig aan mij voorbij gingen.

Wat overheerst, is het gevoel van een stevige verrijking. Het is lang geleden dat ik in zo'n relatief korte tijd zoveel dingen heb geleerd. Waar ik mezelf wel op betrap, is dat het nog geen tweede natuur van mij is om "web 2.0" te werken. Als het druk is op het werk willen sommige toepassingen nog wel eens worden losgelaten. Dat komt wel als het weer wat rustiger is, denk ik dan. Hartstikke fout natuurlijk want juist op die drukke momenten kunnen RSS-feeds en andere zaken je redden.

Maar goed, niets menselijks is mij vreemd dus het is waarschijnlijk gewoon een kwestie van tijd voordat deze materie echt door mijn bloedbanen stroomt en het vanzelfsprekend is om zo te werken. Maar het idee dat dat nodig is, is wel bij me doorgedrongen (en volgens mij ook bij veel andere cursisten). En da's natuurlijk al een flinke winst.

Het mooie van 23Archiefdingen vind ik dat ik zowel voor het werk als prive enorm veel heb opgestoken. Of bepaalde Dingen nu wel of niet in onze archiefcursus hadden moeten zitten, vind ik dan ook eigenlijk niet zo relevant. Het is volgens mij juist wel handig om op deze manier kennis te maken met allerlei toepassingen. Ik ben heel benieuwd hoe we er over een jaar op terugkijken. Welke Dingen hebben het gered en welke niet? En waarom niet? En welke cursus gaan we dan weer volgen ;-)?

Door reacties van de buitenwereld merk ik dat het heel bijzonder wordt gevonden dat een archiefinstelling zich met deze zaken bezighoudt. En hoewel ik soms het idee heb dat ik als een soort spuit elf pas Dingen ontdek, zitten we kennelijk helemaal niet zo slecht op scheut. En juist die insteek is misschien wel de grootste aanwinst. Het afronden van deze cursus is niet zozeer een afsluiting maar eerder een frisse start. Op naar de volgende Dingen...

Ding 22: Web 2.aardverschuiving

Nee, geen reactie op een van de artikelen uit de cursus. Maar op iets van veel dichter bij huis: de blog van Anton (en met name de reacties die daarop zijn gekomen). Want wat staat daar onder meer op te lezen:

Dus: sluit de deuren, geef elke medewerker een scanner en scannen maar!

Waaat? De schrik slaat mij om het hart! En onze lieve bezoekertjes dan? Dat echtpaar uit Nuenen dat snoepjes voor me meebrengt als ze hoort dat ik last heb van mijn keel? Of die meneer die zo trots de foto's van zijn kleinzoon laat zien? (van wie de moeder - zijn dochter - is overleden, ja tis echt waar) Die kunnen toch helemaal niet zonder een echt archief? Die kunnen toch niet zonder ons? En wij toch niet zonder...


Totnutoe kon ik deze cursus redelijk volgen: een beetje checken wat je allemaal online kunt (heel veel dus). Maar deze stap vergt wel heel wat van mijn mentale flexibiliteit. Schud ik over een paar jaar meewarig het hoofd over het moment dat ik echt dacht dat het archief iig de komende decennia gewoon als gebouw zou blijven bestaan? Kan ik me dan al niet meer voorstellen dat ik dacht dat bezoekers echt het liefst een gebouw zouden binnenlopen om geholpen te worden?


Onze chatpilot zou me eigenlijk al een beetje de ogen moeten openen. Mensen reageren enthousiast dat ze ook buiten kantooruren een vraag kunnen stellen maar zijn ook verrast dat er overdag maar iemand beschikbaar voor ze is. Oké...

Gelukkig (omdat mijn gedachtensprongen maar met kleine stapjes omhoog kunnen ;-) gaat het leven op de studiezaal gewoon nog zijn gang. Mensen komen nog steeds binnen met hun vragen. Juist door die alledaagse bezigheden is het lastig om zonder aarzelen de afslag naar de digitale snelweg/web 2.0 te nemen en de vertrouwde archiefwereld achter je te laten. Geruststellend idee voor de korte termijn.

Maar ergens diep verscholen in een van mijn hersenkwabben (ha, dit woord heb ik altijd al eens willen gebruiken ;-) heeft zich een hardnekkig tomtommetje ingesteld met een heel andere bestemming... Pfff, nog even wennen aan het idee hoor.

Ding 21: Footnote

Jaaa, da's een heel verraderlijke site, dat Footnote. Voor je het weet, ben je een paar uur verder en heb je alleen maar geklikt op heel uiteenlopende dingen. Hop, van de een naar de ander, zonder dat je naar iets specifieks op zoek bent. Da's in mijn ogen dan ook het enige minpuntje: je verdwaalt snel op deze site. De rode lijn is soms ver te zoeken en bovendien lokken allerlei verleidelijke zijpaadjes om daar een kijkje te nemen. Maar voor de rest is het alleen maar ongelofelijk wat ze laten zien.

Met daarbij het gebruikersgemak om zaken zelf te uploaden en te ontdekken en je ziet hoe je - met de juiste partners en ongetwijfeld een grote zak geld - heel mooie dingen kunt maken. Wat wij daar aan kunnen hebben? Wellicht het gedachtengoed dat je je niet moet laten afschrikken door een samenwerking met commerciele partijen? Voor de rest vrees ik dat Footnote voor het BHIC net allemaal iets te hoog gegrepen is...



Overigens, ook dichterbij huis worden hele grappige dingen gedaan. Soms met scans van originele afbeeldingen maar soms ook helemaal niet. Ik vond deze creatie van het Nationaal Archief in ieder geval erg de moeite waard. Gewoon klikken op de link.

Peter R de Vries onderzoekt moord op Willem van Oranje